درمان هورمونی برای سرطان سینه

درمان هورمونی برای سرطان سینه

 

هورمون درمانی می تواند به جلوگیری از تولید هورمون های خاصی که به رشد برخی از انواع سرطان سینه کمک می کند کمک کند. پزشکان ممکن است استفاده از آن را با درمان های دیگر مانند شیمی درمانی و پرتودرمانی توصیه کنند.

هورمون درمانی، همچنین به عنوان درمان غدد درون ریز شناخته می شود، می تواند برخی از انواع سرطان سینه را درمان کند. پزشکان معمولاً در صورت نیاز آن را با سایر درمان‌ها مانند جراحی، پرتودرمانی یا شیمی‌درمانی ترکیب می‌کنند.

هدف از درمان سرطان سینه کوچک کردن و ریشه کن کردن تومورها و همچنین جلوگیری از رشد تومور در آینده است.

با بررسی انواع مختلف هورمون درمانی، زمانی که یک گزینه است، و آنچه می توانید با این درمان انتظار داشته باشید، ادامه دهید.

 

هورمون درمانی چیست؟

 

انواع مختلفی از سرطان سینه وجود دارد. اگر آزمایش سرطان شما برای گیرنده های استروژن (ER) یا گیرنده های پروژسترون (PR) مثبت باشد، به این معنی است که از این هورمون ها برای رشد و انتشار بالقوه استفاده می کند.

داروهای هورمون درمانی به جلوگیری از تولید و یا توقف اتصال این هورمون ها به گیرنده های هورمونی (HR) کمک می کنند. این داروها به عنوان یک درمان فعال برای کوچک کردن، کنترل و از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شوند. آنها همچنین می توانند احتمال عود را کاهش دهند.

حدود ۷۵ درصد از سرطان‌های سینه دارای منبع قابل اعتماد HR مثبت هستند.

پزشکان همچنین ممکن است داروهای خاصی مانند تاموکسیفن را برای افرادی که سرطان سینه ندارند اما در معرض خطر بالای ابتلا به آن هستند توصیه کنند. این معمولاً پیشگیری از شیمی درمانی نامیده می شود. ممکن است در وهله اول به کاهش شانس ابتلا به سرطان سینه کمک کند.

هورمون درمانی برای سرطان سینه با هورمون درمانی جایگزین (HRT) که برای یائسگی استفاده می شود، یکسان نیست.

چه زمانی از هورمون درمانی استفاده می شود؟

 

هورمون درمانی فقط برای تومورهای HR مثبت موثر است. اگر تومور سرطان سینه شما HR منفی باشد، انکولوژیست شما درمان های دیگری را توصیه می کند.

پزشکان معمولاً هورمون درمانی را در زنان یائسه یا یائسه با هر مرحله ای از سرطان سینه HR مثبت توصیه می کنند.

هورمون درمانی که قبل از جراحی یا پرتودرمانی شروع می شود، درمان نئوادجوانت نامیده می شود. این می تواند به کوچک شدن تومور و تسهیل جراحی کمک کند.

هنگامی که درمان هورمون درمانی را پس از جراحی یا پرتودرمانی شروع می کنید، به آن درمان کمکی می گویند. هدف در اینجا کاهش خطر گسترش یا عود سرطان شما است.

برخی از افراد مبتلا به سرطان سینه HR مثبت ممکن است فقط به هورمون درمانی با منبع مطمئن نیاز داشته باشند. پزشکان می‌توانند آزمایش‌هایی را برای ارزیابی ژنتیک تومور برای تعیین اینکه آیا شیمی‌درمانی توصیه می‌شود یا خیر، سفارش دهند.

طبق گفته انجمن سرطان آمریکا (ACS)، هورمون درمانی معمولا حداقل ۵ تا ۱۰ سال طول می کشد، اما بسته به عوامل فردی و همچنین نوع درمان می تواند متفاوت باشد.

 

هورمون درمانی چگونه کار می کند؟

 

بدن ما انواع مختلفی از هورمون ها را می سازد که به کنترل عملکرد سلول های خاص کمک می کند.

هورمون‌های استروژن و پروژسترون عمدتاً در تخمدان‌های زنان قبل از یائسگی تولید می‌شوند. آنها همچنین در بافت های دیگر تولید می شوند، بنابراین زنان و مردان یائسه مقداری استروژن و پروژسترون دارند.

این هورمون ها همچنین می توانند باعث رشد برخی سرطان های سینه شوند.

درمان هایی مانند جراحی و پرتودرمانی نواحی خاصی از بدن مانند محل تومور یا غدد لنفاوی را هدف قرار می دهند. آنها به عنوان درمان های موضعی در نظر گرفته می شوند زیرا روی مناطق بسیار خاص تمرکز دارند.

از سوی دیگر، هورمون‌درمانی‌ها درمان‌های سیستمیک محسوب می‌شوند، زیرا هورمون‌ها را در سراسر بدن هدف قرار می‌دهند.

هر نوع هورمون درمانی مکانیسم اثر خاص خود را دارد. آنها ممکن است به متوقف کردن یا کند کردن رشد یا جلوگیری از عود با مسدود کردن کمک کنند:

 

• عملکرد تخمدان
• تولید استروژن
• اثرات استروژن
• انواع داروهای هورمون درمانی برای سرطان سینه

 

پزشکان از انواع مختلفی از هورمون درمانی برای درمان سرطان سینه استفاده می کنند، از جمله:

 

تعدیل کننده های انتخابی گیرنده استروژن

 

این داروها که SERM نیز نامیده می شوند، از اتصال سلول های سرطان سینه به استروژن جلوگیری می کنند. SERM ها اثرات استروژن را در بافت پستان مسدود می کنند، اما در سایر بافت های بدن نه.

به طور سنتی، این داروها معمولا برای درمان سرطان سینه در زنان قبل از یائسگی استفاده می شود. متداول ترین SERM های مورد استفاده عبارتند از:

تاموکسیفن (Soltamox): این دارو از اتصال استروژن به گیرنده های استروژن در سلول های سرطان سینه جلوگیری می کند. این به جلوگیری از رشد و تقسیم سرطان کمک می کند. به گفته منبع معتبر موسسه ملی سرطان، افرادی که به مدت ۱۰ سال پس از درمان سرطان سینه از تاموکسیفن استفاده می کنند، نسبت به افرادی که تنها ۵ سال از این دارو استفاده کرده اند، احتمال بازگشت سرطان کمتر است و بیشتر عمر می کنند.

Toremifene (Fareston): این دارو، که معمولاً در ایالات متحده استفاده نمی شود، فقط برای درمان سرطان پستان HR مثبت که به سایر قسمت های بدن در زنان یائسه منتشر شده است، تأیید شده است. ممکن است برای افرادی که سرطان آنها پاسخ محدودی به تاموکسیفن داشته باشد، مفید نباشد.

عوارض جانبی تعدیل کننده های انتخابی گیرنده استروژن

تاموکسیفن و سایر SERM ها می توانند باعث ایجاد موارد زیر شوند:

 

• گرگرفتگی
• خستگی
• تغییرات در چرخه قاعدگی
• تغییرات خلق و خوی
• خشکی واژن
• ترشحات واژن

 

این داروها همچنین ممکن است خطر لخته شدن خون و سرطان آندومتر را افزایش دهند، اما این عوارض نادر هستند. در برخی موارد، تاموکسیفن می تواند باعث سکته مغزی شود و ممکن است خطر حمله قلبی را افزایش دهد.

تجزیه کننده های انتخابی گیرنده استروژن

 

این داروها که SERD نیز نامیده می شوند، محکم به گیرنده های استروژن متصل می شوند و باعث تجزیه آنها می شوند. SERD ها می توانند اثرات استروژن را در بافت سینه و بقیه بدن مسدود کنند.

پزشکان معمولاً آنها را به افرادی که قبلاً یائسگی را پشت سر گذاشته اند توصیه می کنند. اگر پزشک آنها را برای یک فرد قبل از یائسگی توصیه کند، معمولاً باید همراه با آگونیست هورمون آزادکننده هورمون لوتئین کننده (LHRH) برای سرکوب تخمدان ها تجویز شود.

Fulvestrant (Faslodex): این یک داروی مسدودکننده ER تزریقی است که معمولاً برای درمان سرطان پیشرفته پستان استفاده می شود. برخلاف سایر SERM ها، اثر استروژن را در کل بدن مسدود می کند. Fulvestrant اغلب با داروهای دیگری مانند Palbociclib (Ibrance) استفاده می شود.

الاسترانت (Orserdu): این یک داروی خوراکی است که روزانه مصرف می شود. پزشکان از آن برای درمان سرطان سینه پیشرفته، ER مثبت و HER2 منفی با جهش ژن ESR1 استفاده می کنند.

 

عوارض جانبی تجزیه کننده های انتخابی گیرنده استروژن

Fulvestrant و سایر SERD ها می توانند باعث ایجاد موارد زیر شوند:

 

• گرگرفتگی
• سردرد
• حالت تهوع
• خستگی
• از دست دادن اشتها
• درد در عضلات، مفاصل یا استخوان ها
• افزایش سطح کلسترول و چربی خون (کشنده)
• مهارکننده های آروماتاز

 

مهارکننده‌های آروماتاز از تولید استروژن از بافت چربی جلوگیری می‌کنند اما تأثیری بر استروژن تولیدی تخمدان‌ها ندارند.

از آنجایی که آنها نمی توانند تخمدان ها را از تولید استروژن جلوگیری کنند، مهارکننده های آروماتاز تنها در صورتی مؤثر هستند که قبلاً یائسگی را پشت سر گذاشته باشید. آنها برای زنان یائسه با هر مرحله ای از سرطان سینه ER مثبت تایید شده اند.

در زنان پیش از یائسگی، یک مهارکننده آروماتاز همراه با سرکوب تخمدان در پیشگیری از عود سرطان سینه پس از درمان اولیه، منبع مطمئن‌تر از تاموکسیفن است. اکنون استاندارد مراقبت در نظر گرفته می شود.

مهارکننده های رایج آروماتاز عبارتند از:

 

• لتروزول (Femara)
• اگزمستان (آروماسین)
• آناستروزول (آریمیدکس)
• عوارض جانبی مهارکننده های آروماتاز

 

عوارض جانبی این داروها عبارتند از:

 

• درد عضلانی
• سفتی مفصل
• درد مفاصل

 

استروژن برای رشد و استحکام استخوان مهم است و مهارکننده های آروماتاز می توانند تولید طبیعی استروژن را محدود کنند. مصرف آنها ممکن است خطر پوکی استخوان و شکستگی استخوان را افزایش دهد.

ابلیشن یا سرکوب تخمدان

 

برای زنانی که یائسگی را سپری نکرده‌اند، فرسایش تخمدان ممکن است یک گزینه باشد. این می تواند به صورت پزشکی (به نام یائسگی شیمیایی) یا جراحی انجام شود. هر دو روش تولید استروژن را متوقف می کند، که می تواند به مهار رشد سرطان کمک کند.

ابلیشن جراحی با برداشتن تخمدان ها انجام می شود. بدون تولید استروژن از تخمدان ها وارد یائسگی دائمی می شوید.

 

علائم یائسگی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• گرگرفتگی
• خشکی واژن
• تغییرات در میل جنسی
• تغییرات خلق و خوی
• هورمون های آزاد کننده هورمون لوتئینه کننده

 

داروهایی به نام هورمون های آزاد کننده هورمون لوتئین کننده (LHRH) می توانند برای جلوگیری از تولید استروژن در تخمدان ها استفاده شوند. این به عنوان یائسگی ناشی از مواد شیمیایی شناخته می شود.

این داروها شامل گوسرلین (زولادکس) و لوپرولید (لوپرون) است.

داروهای سرکوب کننده تخمدان باعث یائسگی موقت می شوند. متخصصان مراقبت های بهداشتی احتمالاً برای افرادی که این گزینه را انتخاب می کنند، یک مهارکننده آروماتاز نیز تجویز می کنند.

چشم انداز

 

هورمون درمانی برای اکثر افراد مبتلا به سرطان سینه HR مثبت کاملاً موفق است. همچنین می تواند طول عمر و کاهش علائم مرتبط با سرطان را در افراد مبتلا به سرطان سینه متاستاتیک یا HR مثبت در مراحل آخر داشته باشد.

یک بررسی در سال ۲۰۱۷ از آزمایشات بالینی نشان داد که هورمون درمانی به طور قابل توجهی مرگ و میر مرتبط با سرطان را کاهش داده است. محققان نوشتند که این روش های درمانی انقلابی در درمان سرطان سینه ایجاد کرده اند.

منبع تحقیقاتی معتبر منتشر شده در سال ۲۰۱۹ نشان می دهد که مدت زمان درمان هورمونی بسیار مهم است. نویسندگان مطالعه دریافتند افرادی که کمتر از ۲ سال درمان داشتند کمترین میزان بقا را نشان دادند.

تحقیقات انجام شده در سال ۲۰۲۳ نشان می دهد که برای برخی از افراد مبتلا به سرطان پستان زودرس HR مثبت، توقف هورمون درمانی پس از ۲ سال برای باردار شدن ممکن است بی خطر باشد.

با توجه به ACS، میانگین کل بقای ۵ ساله منبع معتبر برای سرطان پستان، بر اساس افرادی که بین سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۸ سرطان سینه تشخیص داده شده‌اند، عبارتند از:

 

• محلی: ۹۹%
• منطقه ای: ۸۶%
• دور: ۳۰%

 

توجه داشته باشید که این اعداد بر اساس میانگین‌ها هستند و عوامل فردی را که می‌تواند به چشم‌انداز فرد کمک کند، در نظر نمی‌گیرد، از جمله سن، سلامت کلی، جهش‌های خاص، درجه تومور، گزینه‌های درمانی، یا پاسخ آنها به درمان.

انکولوژیست شما می تواند امید به زندگی خاصی را ارائه دهد که این عوامل را در نظر بگیرد.

خط پایین

 

هورمون درمانی یک درمان موثر برای افراد مبتلا به سرطان سینه HR مثبت است. این دارو با مسدود کردن تولید یا متوقف کردن هورمون ها از تحریک سرطان سینه عمل می کند.

انواع مختلفی از هورمون درمانی وجود دارد. وضعیت یائسگی یکی از عواملی است که به پزشک کمک می کند تا تشخیص دهد کدام درمان برای شما مناسب است.

هورمون درمانی خطر عود سرطان سینه را در زنان مبتلا به سرطان سینه HR مثبت کاهش می دهد. اگر سرطان سینه دارید، با انکولوژیست خود در مورد اینکه آیا ممکن است از هورمون درمانی بهره مند شوید صحبت کنید.