درمان هورمونی برای سرطان سینه

درمان هورمونی برای سرطان سینه

 

سرطان سینه یک تومور بدخیم است که در پستان شروع و رشد می کند. تومورهای بدخیم می توانند رشد کنند و به بافت های مجاور حمله کنند یا به اندام های دوردست بروند.

این پیشرفت متاستاز نامیده می شود. هدف از درمان سرطان سینه کوچک کردن و ریشه کن کردن تومورها و همچنین جلوگیری از رشد تومور در آینده است.

هورمون درمانی، همچنین به عنوان درمان غدد درون ریز شناخته می شود، می تواند برای درمان برخی از انواع سرطان سینه استفاده شود. معمولاً با سایر درمان‌ها مانند جراحی، پرتودرمانی یا شیمی‌درمانی ترکیب می‌شود.

با بررسی انواع مختلف هورمون درمانی، زمانی که یک گزینه است، و آنچه می توانید با این درمان انتظار داشته باشید، ادامه دهید.

 

هورمون درمانی چیست؟

 

انواع مختلفی از سرطان سینه وجود دارد. اگر آزمایش سرطان شما برای گیرنده های استروژن (ER) یا گیرنده های پروژسترون (PR) مثبت باشد، به این معنی است که از این هورمون ها برای رشد و انتشار بالقوه استفاده می کند.

داروهای هورمون درمانی به جلوگیری از تولید و یا توقف اتصال این هورمون ها به گیرنده های هورمونی (HR) کمک می کنند. این داروها به عنوان یک درمان فعال برای کوچک کردن، کنترل و ریشه کن کردن سرطان استفاده می شوند. آنها همچنین می توانند احتمال عود را کاهش دهند.

حدود ۷۵ درصد از سرطان‌های پستان منبع مورد اعتماد HR مثبت هستند.

برخی از داروها مانند تاموکسیفن را می توان به افرادی داد که سرطان سینه ندارند اما در معرض خطر بالای ابتلا به آن هستند. این معمولاً پیشگیری از شیمی درمانی نامیده می شود. ممکن است در وهله اول به کاهش شانس ابتلا به سرطان سینه کمک کند.

هورمون درمانی برای سرطان سینه با هورمون درمانی جایگزین (HRT) که برای یائسگی استفاده می شود، یکسان نیست.

چه زمانی از هورمون درمانی استفاده می شود؟

هورمون درمانی فقط برای تومورهای HR مثبت موثر است. اگر تومور سرطان سینه شما HR منفی باشد، انکولوژیست شما درمان های دیگری را توصیه می کند.

هورمون درمانی را می توان در افراد قبل یا بعد از یائسگی با هر مرحله ای از سرطان پستان HR مثبت استفاده کرد.

هورمون درمانی که قبل از جراحی یا پرتودرمانی شروع می شود، درمان نئوادجوانت نامیده می شود. این می تواند به کوچک شدن تومور و تسهیل جراحی کمک کند.

هنگامی که درمان هورمون درمانی را پس از جراحی یا پرتودرمانی شروع می کنید، به آن درمان کمکی می گویند. هدف در اینجا کاهش خطر گسترش یا عود سرطان است.

طبق گفته انجمن سرطان آمریکا، هورمون درمانی معمولاً حداقل ۵ تا ۱۰ سال طول می کشد.

هورمون درمانی چگونه کار می کند؟

 

بدن ما انواع مختلفی از هورمون ها را برای کمک به کنترل عملکرد سلول های خاص می سازد.

استروژن و پروژسترون هورمون هایی هستند که عمدتاً در تخمدان زنان یائسه تولید می شوند. اما آنها در بافت های دیگر نیز تولید می شوند، بنابراین زنان و مردان یائسه مقداری استروژن و پروژسترون نیز دارند.

با این حال، این هورمون‌ها می‌توانند باعث رشد برخی سرطان‌های سینه شوند.

درمان هایی مانند جراحی و پرتودرمانی نواحی خاصی از بدن مانند محل تومور یا غدد لنفاوی را هدف قرار می دهند. از آنجا که آنها بر روی مناطق بسیار خاص تمرکز می کنند، درمان های موضعی در نظر گرفته می شوند.

از سوی دیگر، هورمون‌درمانی‌ها درمان‌های سیستمیک محسوب می‌شوند، زیرا هورمون‌ها را در سراسر بدن هدف قرار می‌دهند.

انواع مختلفی از هورمون درمانی وجود دارد که هر کدام مکانیسم اثر خاص خود را دارند. آنها ممکن است به متوقف کردن یا کند کردن رشد یا جلوگیری از عود با مسدود کردن کمک کنند:

 

• عملکرد تخمدان
• تولید استروژن
• اثرات استروژن
• انواع داروهای هورمون درمانی برای سرطان سینه

 

انواع مختلفی از هورمون درمانی برای درمان سرطان سینه وجود دارد، از جمله:

 

تعدیل کننده های انتخابی گیرنده استروژن

 

این داروها که SERM نیز نامیده می شوند، از اتصال سلول های سرطان سینه به استروژن جلوگیری می کنند. SERM ها اثرات استروژن را در بافت پستان مسدود می کنند، اما در سایر بافت های بدن نه.

 

به طور سنتی، این داروها معمولا در زنان قبل از یائسگی استفاده می شود. متداول ترین SERM های مورد استفاده عبارتند از:

 

تاموکسیفن (Soltamox). این دارو از اتصال استروژن به گیرنده های استروژن در سلول های سرطان سینه جلوگیری می کند. این به جلوگیری از رشد و تقسیم سرطان کمک می کند. به گفته منبع معتبر موسسه ملی سرطان، افرادی که به مدت ۱۰ سال پس از درمان سرطان سینه از تاموکسیفن استفاده می کنند، نسبت به افرادی که تنها ۵ سال از این دارو استفاده کرده اند، احتمال بازگشت سرطان کمتر است و بیشتر عمر می کنند.

فولوسترانت (Faslodex). این یک داروی مسدودکننده ER تزریقی است که معمولاً برای درمان سرطان پیشرفته سینه استفاده می‌شود. برخلاف سایر SERM ها، اثر استروژن را در کل بدن مسدود می کند. Fulvestrant اغلب با داروهای دیگری مانند Palbociclib (Ibrance) استفاده می شود.

تورمیفن (فارستون). این دارو، که معمولاً در ایالات متحده استفاده نمی شود، تنها برای درمان سرطان سینه HR مثبت در زنان یائسه که به سایر قسمت های بدن گسترش یافته است، تأیید شده است. ممکن است برای افرادی که موفقیت محدودی در استفاده از تاموکسیفن داشته اند مفید نباشد.

عوارض جانبی تعدیل کننده های انتخابی گیرنده استروژن

 

تاموکسیفن و سایر SERM ها می توانند باعث ایجاد موارد زیر شوند:

 

• گرگرفتگی
• خستگی
• تغییرات خلق و خوی
• خشکی واژن
• ترشحات واژن

 

این داروها همچنین ممکن است خطر لخته شدن خون و سرطان آندومتر را افزایش دهند. اما این عوارض نادر هستند. در برخی موارد، تاموکسیفن می تواند باعث سکته مغزی شود و ممکن است خطر حمله قلبی را افزایش دهد.

مهارکننده های آروماتاز

 

مهارکننده های آروماتاز از تولید استروژن از بافت چربی جلوگیری می کنند اما هیچ تاثیری بر استروژن تولید شده توسط تخمدان ها ندارند.

از آنجایی که آنها نمی توانند تخمدان ها را از تولید استروژن جلوگیری کنند، مهارکننده های آروماتاز فقط در زنان یائسه موثر هستند. آنها برای زنان یائسه با هر مرحله ای از سرطان پستان ER مثبت تایید شده اند.

تحقیقات جدیدتر منبع معتبر نشان می دهد که در زنان پیش از یائسگی، یک مهارکننده آروماتاز همراه با سرکوب تخمدان در پیشگیری از عود سرطان سینه پس از درمان اولیه موثرتر از تاموکسیفن است. اکنون استاندارد مراقبت در نظر گرفته می شود.

 

مهارکننده های رایج آروماتاز عبارتند از:

 

• لتروزول (Femara)
• اگزمستان (آروماسین)
• آناستروزول (آریمیدکس)
• عوارض جانبی مهارکننده های آروماتاز

 

عوارض جانبی این داروها عبارتند از:

 

• درد عضلانی
• سفتی مفصل
• درد مفاصل

 

استروژن برای رشد و استحکام استخوان مهم است و مهارکننده های آروماتاز می توانند تولید طبیعی استروژن را محدود کنند. مصرف آنها ممکن است خطر پوکی استخوان و شکستگی استخوان را افزایش دهد.

ابلیشن یا سرکوب تخمدان

 

برای زنانی که یائسگی را سپری نکرده‌اند، ابلیشن تخمدان ممکن است یک گزینه باشد. این می تواند به صورت پزشکی (به نام یائسگی شیمیایی) یا جراحی انجام شود. هر دو روش تولید استروژن را متوقف می کند، که می تواند به مهار رشد سرطان کمک کند.

ابلیشن جراحی با برداشتن تخمدان ها انجام می شود. بدون تولید استروژن از تخمدان، وارد یائسگی دائمی خواهید شد.

 

علائم یائسگی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• گرگرفتگی
• خشکی واژن
• تغییرات در میل جنسی

عوارض جدی پس از عمل جراحی نادر است، اما اگر دیابت یا چاقی دارید یا سیگار می کشید، ممکن است بیشتر در معرض عوارض قرار بگیرید.

 

هورمون های آزاد کننده هورمون لوتئینه کننده

 

داروهایی به نام هورمون های آزاد کننده هورمون لوتئین کننده (LHRH) می توانند برای جلوگیری از تولید استروژن در تخمدان ها استفاده شوند. این به عنوان یائسگی ناشی از مواد شیمیایی شناخته می شود.

این داروها شامل گوسرلین (زولادکس) و لوپرولید (لوپرون) است.

داروهای سرکوب کننده تخمدان باعث یائسگی موقت می شوند. افرادی که این گزینه را انتخاب می کنند معمولاً از یک مهارکننده آروماتاز نیز استفاده می کنند.

چشم انداز

 

هورمون درمانی برای اکثر افراد مبتلا به سرطان سینه HR مثبت کاملاً موفق است. همچنین می تواند طول عمر و کاهش علائم مرتبط با سرطان را در افراد مبتلا به سرطان سینه متاستاتیک یا HR مثبت در مراحل آخر داشته باشد.

یک بررسی در سال ۲۰۱۷ از آزمایشات بالینی نشان داد که هورمون درمانی به طور قابل توجهی مرگ و میر مرتبط با سرطان را کاهش داده است. محققان نوشتند که این روش های درمانی انقلابی در درمان سرطان سینه ایجاد کرده اند.

منبع معتبر تحقیقاتی از سال ۲۰۱۹ نشان می دهد که مدت زمان درمان هورمونی بسیار مهم است. نویسندگان مطالعه دریافتند افرادی که کمتر از ۲ سال درمان داشتند کمترین میزان بقا را نشان دادند.

 

میزان بقای ۵ ساله کلی منبع معتبر برای سرطان سینه عبارت است از:

 

• موضعی: ۹۹ درصد
• منطقه ای: ۸۶ درصد
• دور: ۲۸ درصد
• خط پایین

 

هورمون درمانی یک درمان موثر برای افراد مبتلا به سرطان سینه HR مثبت است. این دارو با مسدود کردن تولید یا متوقف کردن هورمون ها از تحریک سرطان سینه عمل می کند.

انواع مختلفی از هورمون درمانی وجود دارد. وضعیت یائسگی یکی از عواملی است که به پزشک کمک می کند تا تشخیص دهد کدام درمان برای شما مناسب است.

هورمون درمانی خطر عود سرطان سینه را در زنان مبتلا به سرطان پستان HR مثبت کاهش می دهد. اگر سرطان سینه دارید، با پزشک یا انکولوژیست خود در مورد اینکه آیا از هورمون درمانی سود خواهید برد صحبت کنید.